Deze keer een ‘urgent call’ van Milieudefensie aan het bestuur van Shell, is de geest uit de fles?

De inkt van mijn blog ‘De klimaatdoelen van Parijs: een bestuurlijke verantwoordelijkheid?’ over de aansprakelijkstelling van de bestuurders en commissarissen van Royal Dutch Shell (hierna: ‘RDS’ of ‘Shell’) in het Verenigd Koninkrijk door ClientEarth was nauwelijks droog, toen Milieudefensie in een uitvoerige brief een dringende oproep deed aan deze bestuurders en commissarissen (voor de leesbaarheid hierna meestal: ‘het bestuur’). Milieudefensie roept hen op om de positie van Shell te heroverwegen en te stoppen met het verstrekken van incomplete en onjuiste informatie over de gevolgen van haar huidige energiestrategie. Volgens Milieudefensie is die strategie niet in lijn met het oordeel van de rechtbank Den Haag van 26 mei 2021 (ECLI:NL:RBDHA:2021:5337) en daarmee ook niet met het Klimaatakkoord van Parijs. Maar niet alleen ClientEarth en Milieudefensie richtten zich rechtstreeks tot het bestuur. Ook aandeelhouder Odey richtte zich met een oproep om het hoger beroep te staken op 19 mei 2022 tot de CEO van Shell. Het bestuur van Shell staat dus steeds meer in de spotlights. Is dat stemmingmakerij? Of brengt de grote aandacht voor ‘Environmental, Social, & Governance’ (ESG) (in dit geval ‘environmental’) daadwerkelijk grotere persoonlijke aansprakelijkheidsrisico’s voor het bestuur mee?